پاییز ۹۷

سلام همه زندگی من

۹ ماه و نیمه که بدنیا اومدی

میدونم مامان تنبلی هستم که اینجا سر نزدم تا برات بنویسم

ولی جبران میکنم پسر قشنگم..اگه از حال و احوال این روزا برات بنویسم که یه هفتس از قوچان برگشتیم و تو سرماخوردی..مامان فدات بشه که تو رو مریض نبینه

رسا تو این چندماهه که بدنیا اومدی شدی همه زندگی مون..برات نمیتونم چجوری بنویسم که از لحظه ای که روز ۲۹ دی اون روز برفی قشنگ بدنیا اومدی و مارو عاشق خودت کردی..روزای اول خیلی عجیب بود ما تازه حس مادری وپدری داشتیم و کاملا کلافه و نگران و از عمق وجودمون خوشحال از داشتن تو..۴۰ روز اول با همه سختی و شیرینی هاش گذشت و عزیز جون و بابا نعمت رفتن خونه خودشون و ما موندیم و تویی که هر لحظه به ما نیاز داشتی و خدارو‌شکر شرایطمون خیلی بهتر شده بود ولی خوب رفلاکش داشت ی و خیلی اذیت بودی تا زمانیکه تونستی بشینی و خیلی اونموقع بهتر شدی..از نشستن و سینه خیز رفتن و غذا خوردن و همه ی کارات منو بابا ذوق زده بودیم